Si Henry Allan Gleason ay isang eksperto sa wika. Ayon sa kanya, ang wika ay tulad ng isang puzzle na binubuo ng iba’t ibang tunog o “ponema”. Ang bawat tunog ay may kanya-kanyang papel sa pagbuo ng kahulugan.
Kunyari, ang tunog ng “a” sa “mama” at “o” sa “momo” ay nagpapabago ng kahulugan. Ito ang tinatawag na ponema. Ang mga tunog ay nagiging mahalaga kapag pinagsama-sama sila para mabuo ang isang salita.
Ginagamit natin ang wika para makipag-usap at maipahayag ang ating nararamdaman o iniisip. Kaya’t mahalaga na maunawaan natin ang bawat tunog at kung paano ito nagbibigay kahulugan sa ating mga sinasabi.
Si Henry Allan Gleason ay nagpaliwanag din na dahil arbitraryo ang wika, hindi ito basta-basta lumilitaw. Ibig sabihin, ang mga tunog o ponema ay pinili at tinanggap ng isang komunidad upang magkaroon ng tiyak na kahulugan. Hindi ito base sa anumang pwersa ng kalikasan o anumang pisikal na batayan.
Kaya’t sa bawat kultura o bansa, may kanya-kanyang set ng ponema at estruktura ng wika. Ang bawat wika ay may kanya-kanyang sistema at mga alituntunin sa paggamit. Kaya’t kahit pareho ang tunog ng dalawang salita mula sa dalawang magkaibang wika, magkaibang kahulugan pa rin ito dahil sa konteksto at kasaysayan ng bawat wika.
Ang pag-intindi sa mga ponema at sa kanilang role sa wika ay mahalaga upang mas maging epektibo tayo sa komunikasyon.